Radość na każdy dzień (Solid Joys) to codzienne rozważania napisane przez pastora Johna Pipera. Te krótkie i treściwe rozważania każdego dnia będą wskazywać Ci na radość, którą znajdziesz w Jezusie.
Szymon opowiedział, jak to Bóg pierwszy zatroszczył się o to, aby spomiędzy pogan wybrać lud dla imienia swego. (Dzieje Apostolskie 15,14)
Subskrybuj, aby otrzymywać codzienne rozważania na e-mail.
Szymon opowiedział, jak to Bóg pierwszy zatroszczył się o to, aby spomiędzy pogan wybrać lud dla imienia swego.
Dzieje Apostolskie 15,14
Trudno jest przecenić kluczowe znaczenie Bożego imienia, to znaczy, znakomitość Boga, w realizacji misji kościoła.
Gdy świat Piotra został wywrócony do góry nogami wizją nieczystych zwierząt w Dziejach Apostolskich 10 oraz lekcją od Boga, że powinien ewangelizować zarówno pogan jak i Żydów, wrócił on do Jerozolimy i powiedział apostołom, że wszystko to jest spowodowane Bożą gorliwością o swoje imię. Wiemy to, ponieważ Jakub podsumował mowę Piotra w ten sposób: „Mężowie bracia, posłuchajcie mnie! Szymon opowiedział, jak to Bóg pierwszy zatroszczył się o to, aby spomiędzy pogan wybrać lud dla imienia swego” (Dzieje Apostolskie 15,13-14).
Nie jest zaskakujące, że Piotr powiedział, iż Bożym celem było zgromadzenie ludu dla imienia swego; ponieważ Pan Jezus udzielił Piotrowi niezapomnianej lekcji kilka lat wcześniej.
Pamiętasz, że po tym, jak bogaty młodzieniec odwrócił się od Jezusa i odmówił pójścia za Nim, Piotr powiedział do Jezusa: „Oto my opuściliśmy wszystko i poszliśmy za tobą [w przeciwieństwie do tego bogacza]; cóż za to mieć będziemy? (Ewangelia Mateusza 19,27). Jezus odpowiedział łagodnym napomnieniem, które w efekcie znaczyło, że nie istnieje żadna ostateczna ofiara, gdy żyje się dla imienia Syna Człowieczego. Powiedział: „Każdy, kto by opuścił domy albo braci, albo siostry, albo ojca, albo matkę, albo dzieci, albo rolę dla imienia mego, stokroć tyle otrzyma i odziedziczy żywot wieczny” (Ewangelia Mateusza 19,29).
Prawda jest oczywista. Z wszechmocną rozkoszą Bóg realizuje swój ogólnoświatowy cel, jakim jest zgromadzenie ludu dla imienia swego z każdego plemienia, języka i narodu (Objawienie Jana 5,9; 7,9). Posiada On niewyczerpany zapał, by rozsławiać swoje imię pośród narodów. Dlatego też, gdy dostosujemy nasze uczucia do Jego uczuć i przez wzgląd na imię Jego zrzekniemy się poszukiwania naszej własnej światowej sławy i wygód, a dołączymy do Jego światowego celu, wszechmocne Boże oddanie dla swego imienia będzie powiewać przed nami niczym sztandar, którego nigdy nie utracimy, choćbyśmy nawet musieli przejść przez wiele ucisków (Dzieje Apostolskie 14,22; Rzymian 8,35-39).
