Subskrybuj, aby otrzymywać codzienne rozważania na e-mail.
Owce moje głosu mojego słuchają i Ja znam je.
Ewangelia Jana 10,27
Jezus zna tych, którzy należą do Niego. Na czym polega ta znajomość?
Werset 3 Ewangelii Jana 10 jest paralelny do Ewangelii Jana 10,27, który mówi: „Owce słuchają jego głosu, i po imieniu woła owce swoje, i wyprowadza je”.
Tak więc, gdy Jezus mówi: „Ja znam je”, oznacza to przynajmniej, że zna je po imieniu; czyli zna je indywidualnie i w szczególny sposób. Nie są anonimowe, zagubione w stadzie.
Ewangelia Jana 10,14-15 dostarczają nam kolejnego spojrzenia, czytamy tam: „Ja jestem dobry pasterz i znam swoje owce, i moje mnie znają. Jak Ojciec mnie zna i Ja znam Ojca”.
Istnieje wyraźne podobieństwo pomiędzy sposobem, w jaki Jezus zna swego Ojca w niebie i sposobem, w jaki On zna swoje owce. Jezus widzi siebie w Ojcu i widzi siebie w swoich uczniach.
Do pewnego stopnia, Jezus rozpoznaje swój własny charakter w swoich uczniach. Widzi On swoją pieczęć na owcach. To przyciąga ich do Niego.
Jest On jak mąż czekający na swoją żonę na lotnisku, patrzący na każdą osobę wysiadającą z samolotu. Gdy pojawia się ona, poznaje ją, rozpoznaje jej rysy, widzi w jej oczach radosne odbicie swojej miłości. Zachwyca się w nią. Jest jedyną osobą, którą On obejmuje.
Apostoł Paweł wyraża to w następujący sposób: „fundament Boży stoi niewzruszony, mając taką pieczęć: Zna Pan tych, którzy należą do niego” (2 Tymoteusza 2,19).
Trudno przecenić, jak wielkim przywilejem jest być znanym osobiście, w szczegółowy sposób, z miłością przez Syna Bożego. Jest to cenny dar dla wszystkich Jego owiec, który zawiera w sobie głęboką, osobistą społeczność, przywiązanie i obietnicę życia wiecznego.
