Powinniśmy zwrócić uwagę na to, czego Jezus nie powiedział w Wielkim Posłannictwie. Nie powiedział: „Idźcie więc i nawracajcie jak najwięcej ludzi”.
Dana mi jest wszelka władza na niebie i na ziemi. Idźcie więc i czyńcie uczniami wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego; ucząc je przestrzegać wszystkiego, co wam przykazałem. A oto ja jestem z wami przez wszystkie dni aż do skończenia świata.
Mt 28:18-20, przekład za oryginałem
Jedną z najbardziej ekscytujących chwil w moim życiu było moje nawrócenie do Chrystusa. Byłem pełen zapału do ewangelizowania. Jednak ku mojej konsternacji, kiedy powiedziałem moim przyjaciołom o moim nawróceniu do Chrystusa, pomyśleli, że zwariowałem. Byli bardzo rozbawieni i pozostali nieprzekonani pomimo tego, że dzieliłem się z nimi ewangelią. W końcu zapytali mnie: „Czy nie mógłbyś poprowadzić z nami kursu, aby nauczyć nas tego, czego dowiedziałeś się o Jezusie?”. Mówili poważnie. Byłem podekscytowany. Umówiliśmy się na spotkanie i przyszedłem trochę wcześniej, ale oni nigdy się nie pojawili.
Pomimo mojego głębokiego pragnienia ewangelizowania, byłem w tej służbie nieudolny. Zdałem sobie z tego sprawę na wczesnym etapie mojej służby. Odkryłem jednak również, że jest wielu ludzi, których Chrystus powołał i których obdarzył swoim Duchem, aby byli szczególnie skuteczni w dziele ewangelizacji. Do dziś jestem zaskoczony, gdy ktoś przypisuje swoje nawrócenie w jakiejś części mojemu wpływowi. Pod tym względem cieszę się, że Wielkie Posłannictwo nie jest poleceniem dotyczącym głównie ewangelizacji.
Słowa, które poprzedziły polecenie Jezusa, brzmiały następująco: „Dana Mi jest wszelka władza w niebie i na ziemi”. Następnie powiedział: „Idźcie więc i czyńcie uczniami wszystkie narody”. Kiedy Jezus przekazał to polecenie Kościołowi, mówił w sposób autorytatywny. Dał Kościołowi wszystkich wieków upoważnienie nie tylko do ewangelizacji, ale także do czynienia uczniami. To prowadzi nas do ważnego pytania: Kim jest uczeń?
Najprostsza definicja ucznia jest taka, że jest to człowiek, który kieruje swój umysł w stronę określonej wiedzy i postępowania. Można więc powiedzieć, że uczeń jest studentem lub wychowankiem jakiegoś nauczyciela. Greccy filozofowie – tacy jak Sokrates, Platon i Arystoteles – mieli uczniów. Sokrates określił siebie ostatecznie jako ucznia Homera, osoby, którą Sokrates uważał za największego myśliciela w całej historii Grecji.
O Homerze myślimy raczej jako o poecie niż filozofie. Jednak Sokrates uważał go za najwybitniejszego nauczyciela starożytnej Grecji. Następnie Sokrates miał oczywiście swojego ucznia – swojego głównego ucznia – który nazywał się Platon. Platon miał swoich uczniów, z których głównym był Arystoteles. Arystoteles również miał swoich uczniów, z których najsłynniejszym był Aleksander Wielki. Zdumiewające jest to, że świat starożytny został tak radykalnie ukształtowany przez czterech ludzi: Sokratesa, Platona, Arystotelesa i Aleksandra Wielkiego. W rzeczywistości prawie niemożliwe jest zrozumienie historii cywilizacji zachodniej bez zrozumienia wpływu tych czterech osób, z których każda na swój sposób była uczniem poprzedniej.
W szczególności Arystoteles był znany jako filozof „perypatetycki”. Oznacza to, że był wędrownym nauczycielem, który chodził z miejsca na miejsce, nie nauczając w stałej lokalizacji. Uczniowie Arystotelesa podążali za nim, gdy przemierzał ulice Aten. W pewnym sensie uczniowie Arystotelesa żyli razem z nim, ucząc się od niego w trakcie normalnego, codziennego trybu życia.
Wyżej wymienione koncepcje pomagają naświetlić naturę uczniostwa. Nie są one jednak w stanie uchwycić pełni istoty biblijnego uczniostwa. Uczniostwo w sensie biblijnym obejmuje chodzenie z nauczycielem i uczenie się z jego słów, ale jest czymś więcej.
Jezus był rabinem i oczywiście najważniejszym wędrownym nauczycielem i wychowawcą uczniów w historii. Gdziekolwiek szedł, Jego uczniowie podążali za Nim. Na początku swojej publicznej działalności Jezus wybrał konkretne osoby na swoich uczniów. Wymagano od nich zapamiętania nauk, które głosił, gdy szedł. Co więcej, ludzie nie składali podań, aby dostać się do szkoły Jezusa. Jezus wybierał swoich uczniów. Szedł do potencjalnych uczniów tam, gdzie się znajdowali, czy to na rynku, czy w miejscu pracy i wydawał proste polecenie: „Pójdź za mną”. Polecenie to należało rozumieć dosłownie – wzywał ich do porzucenia swoich obecnych obowiązków. Musieli porzucić swoją pracę, rodziny i przyjaciół, aby pójść za Jezusem.
Jezus był jednak kimś więcej niż tylko wędrownym nauczycielem. Jego uczniowie nazywali Go „Mistrzem”. Cały ich sposób życia zmienił się, ponieważ podążali za Jezusem nie tylko jako wielkim nauczycielem, ale jako Panem wszystkiego. Na tym polega istota uczniostwa – na pełnym poddaniu się autorytetowi Chrystusa, Tego, którego panowanie wykracza poza samo nauczanie. Panowanie Jezusa obejmuje całe życie. Greccy filozofowie uczyli się od swoich nauczycieli, a następnie próbowali udoskonalić ich nauczanie. Uczniowie Chrystusa nie mają takiego nakazu. Jesteśmy powołani do nabywania zrozumienia oraz nauczania tylko tego, co Bóg objawił przez Chrystusa, w tym Pism Starego Testamentu, ponieważ wskazują one na Chrystusa; oraz Pism Nowego Testamentu, ponieważ są to słowa tych, których Chrystus wyznaczył do przemawiania w Jego imieniu.
Wielkie Posłannictwo jest wezwaniem Chrystusa skierowanym do Jego uczniów, aby rozszerzyli Jego panowanie na cały świat. Mamy dzielić się ewangelią ze wszystkimi, aby coraz więcej ludzi mogło nazywać Go Mistrzem. To powołanie nie jest po prostu wezwaniem do ewangelizacji. Nie jest to jedynie wezwanie do pozyskiwania studentów dla naszych seminariów, uczelni czy Ligonier Ministries (służba założona przez R.C. Sproula – przyp. tłum.). Chrystus wzywa nas raczej do czynienia uczniami. Uczniowie to ludzie, którzy zobowiązali się w swoich sercach i umysłach do naśladowania sposobu myślenia i postępowania Mistrza już na zawsze. Takie uczniostwo jest doświadczeniem na całe życie.
Kiedy jesteśmy zaangażowani w uczniostwo, nie kończymy nauki, dopóki nie znajdziemy się w niebie. Uczniostwo to trwające całe życie doświadczenie poznawania myśli Chrystusa i podążania za Jego wolą, poddając się w całkowitym posłuszeństwie Jego panowaniu. Tak więc, kiedy Jezus mówi nam, abyśmy szli do wszystkich narodów, to mamy iść na cały świat z Jego programem, a nie naszym własnym. Wielkie Posłannictwo wzywa nas do tego, abyśmy zapełnili ten świat świadomymi, wyrazistymi chrześcijanami, którzy czczą Boga i z pasją podążają za Jezusem Chrystusem. Naszą misją w Ligonier jest uczniostwo w sensie biblijnym. Dzięki Bożej łasce chcemy pomóc Kościołowi wychować pokolenie ludzi, którzy sercem i duszą są oddani Mistrzowi i poddani Jego autorytetowi. Chcemy wzywać ludzi do bycia posłusznymi i naśladowania Chrystusa w ich codziennym życiu.
We’re Called to Make Disciples, not Simply Converts Copyright 2021 by R.C. Sproul, Ligonier Ministries Used by permission.
