Subskrybuj, aby otrzymywać codzienne rozważania na e-mail.
A celem tego, co przykazałem, jest miłość.
1 Tymoteusza 1,5
Victor Frankl był więziony w nazistowskich obozach koncentracyjnych Auschwitz i Dachau podczas II wojny światowej. Jako żydowski profesor neurologii i psychiatrii zyskał światową sławę dzięki swojej książce “Człowiek w poszukiwaniu sensu”, która sprzedała się w ponad ośmiu milionach egzemplarzy.
Przedstawił w niej istotę swojej filozofii, którą nazwano logoterapią – mianowicie, że najbardziej fundamentalnym dążeniem człowieka jest znalezienie sensu życia. W potwornościach obozów koncentracyjnych zaobserwował, że człowiek jest w stanie znieść prawie każde „jak” życia, jeśli posiada „dlaczego”. Ale cytat, który mnie ostatnio poruszył, brzmi następująco:
Jestem całkowicie przekonany, że komory gazowe Auschwitz, Treblinki i Majdanka zostały tak naprawdę przygotowane nie w takim czy innym ministerstwie w Berlinie, lecz raczej przy biurkach i w salach wykładowych nihilistycznych naukowców i filozofów.
„Victor Frankl at Ninety: An Interview”, w First Things, kwiecień 1995, s. 41.
Innymi słowy, idee mają konsekwencje – konsekwencje, które błogosławią lub niszczą. Zachowanie ludzi – dobre i złe – nie bierze się znikąd. Wynika ono z dominujących poglądów na rzeczywistość, które zakorzeniają się w umyśle i rodzą dobro lub zło.
Jednym ze sposobów, w jaki Biblia jasno ukazuje prawdę, że idee mają praktyczne konsekwencje, jest na przykład: „Cokolwiek bowiem przedtem napisano, […] napisano, abyśmy […] nadzieję mieli” (Rzymian 15,4). Idee przedstawione w Piśmie Świętym przynoszą praktyczną konsekwencję w postaci nadziei.
Paweł znów mówi: „A celem tego, co przykazałem, jest miłość” (1 Tymoteusza 1,5). Przekazywanie idei przez “przykazanie” lub “pouczenie” produkuje miłość.
Nadzieja i miłość nie biorą się znikąd. Wyrastają z idei – poglądów na rzeczywistość – objawionych w Piśmie Świętym.
Innym sposobem, w jaki Pismo Święte pokazuje nam, że idee mają swoje konsekwencje, jest użycie słowa „dlatego” (1039 razy w przekładzie NASB). Słowo „dlatego” oznacza, że to, co następuje po nim, skądś się bierze. Na przykład: “Dlatego będąc usprawiedliwieni przez wiarę, mamy pokój z Bogiem przez naszego Pana Jezusa Chrystusa”. (Rzymian 5,1) [NASB]. Lub: “Dlatego teraz żadnego potępienia nie ma dla tych, którzy są w Jezusie Chrystusie” (Rzymian 8,1). Albo: „Dlatego nie troszczcie się o dzień jutrzejszy” (Ewangelia Mateusza 6,34).
Jeśli chcemy żyć w mocy tych wielkich, praktycznych „dlatego”, musimy być pochwyceni ideami – poglądami na rzeczywistość – które je poprzedzają i się pod nimi kryją. Idee mają konsekwencje. Więc poddajmy wszystkie nasze idee autorytetowi Słowa Bożego.
