Członkostwo w kościele powinno charakteryzować się następującymi cechami:
- Członkowie kościoła powinni być chrześcijanami. W Dziejach Apostolskich ci, którzy uwierzyli w ewangelię, zostali dołączeni do kościoła (Dz 2:41,47). Listy Pawła do kościołów są listami kierowanymi do chrześcijan (Rz 1:7, 1Kor 1:2). Żaden kościół nie będzie w stanie bezbłędnie rozpoznać, kto jest, a kto nie jest chrześcijaninem. Jednak każdy kościół powinien przyjmować jako członków tylko tych, którzy wiarygodnie wyznają wiarę w Chrystusa.
- Członkowie kościoła powinni uczęszczać regularnie. Członkostwo w kościele pomaga kościołom opiekować się ich członkami. Jeśli ktoś regularnie się nie pojawia, kościół nie jest w stanie dowiedzieć się, co dzieje się z daną osobą.
- Członkowie postrzegają kościół jako swoją najważniejszą wspólnotę i miejsce służby. “Jestem członkiem Pierwszego Kościoła Prezbiteriańskiego, ale moją prawdziwą służbą jest…” – to niebiblijny sposób rozpoczęcia zdania. Nowy Testament jest pełen postaw „jedni drugim”, które zostały napisane do członków lokalnych kościołów. Nie oznacza to, że chrześcijanie nie powinni wypełniać tych nakazów wobec chrześcijan należących do innych kościołów kiedy pojawia się taka okazja. Mimo to, Nowy Testament przewiduje, że chrześcijanie wypełniają te polecenia przede wszystkim w konkretnej grupie ludzi, wobec których są odpowiedzialni (zob. np. 1Kor 12).
- Członkowie kościoła powinni posiadać określone biblijne przywileje i obowiązki. Członkowie lokalnego kościoła powinni mieć przywilej udziału w Wieczerzy Pańskiej. Mają także obowiązek:
- Modlić się za kościół.
- Mieć szczere relacje z innymi członkami kościoła, którymi się wzajemnie opiekują, zachęcają, napominają, nauczają i uczą od siebie nawzajem (Ef 4:15-16).
- Poddać się przewodnictwu i nauczaniu kościoła (Hbr 13:17).
- Dążyć do jedności w ciele (Ef 4:3).
- Wspierać finansowo służbę kościoła (Gal 6:6).
- Używać darów duchowych, aby – jak tylko potrafią – budować ciało, (1Kor 12:7).
Wykorzystano za zgodą 9Marks i Wierni Słowu.
