Transkrypcja audio
W dzisiejszym odcinku jeden ze słuchaczy zadaje dwa pytania na temat bluźnierstwa przeciwko Duchowi Świętemu. Po pierwsze – Czy prawdziwy wierzący, którego zbawienie jest na wieki bezpieczne w Chrystusie, mimo to może być winny bluźnierstwa? I po drugie – Czy bluźnierstwo przeciwko Duchowi Świętemu jest tym samym, co zasmucanie Ducha Świętego?” .
Sprawdźmy tekst
Otwórzmy kilka kluczowych fragmentów na temat bluźnierstwa przeciwko Duchowi Świętemu, abyśmy wiedzieli, o czym mówimy. Jezus w Ewangelii Marka 3:28-30 mówi: „Zaprawdę powiadam wam: Wszystkie grzechy i bluźnierstwa, którymi bluźnią synowie ludzcy, będą im przebaczone. Kto jednak bluźni przeciwko Duchowi Świętemu, nigdy nie dostąpi przebaczenia, ale podlega karze wiecznego potępienia. Bo mówili: Ma ducha nieczystego”. Innymi słowy, ci ludzie przypisywali uczynki Jezusa diabłowi, zamiast Bogu.
“Bluźnierstwo Duchowi Świętemu jest rozmyślną, zdecydowaną opozycją wobec obecnej mocy Ducha Świętego”.
Kolejny fragment, Łukasza 12:10: „I każdemu, kto powie słowo przeciwko Synowi Człowieczemu, będzie przebaczone, ale temu, kto bluźni przeciwko Duchowi Świętemu, nie będzie przebaczone”. Podczas całej mojej służby kilka osób (a prawdopodobnie dużo więcej osób to zrobiło, ale się nie ujawniali) ale ci przyszli do mnie i byli głęboko przekonani, że popełnili grzech przeciwko Duchowi Świętemu i w związku z tym byli przekonani, że są poza Bożym przebaczeniem. Jak możesz sobie wyobrazić, byli przerażeni.
Pewne zbawienie
Wydaje mi się, że starając się pomóc tym osobom poradzić sobie z tym, co oni mówią, musimy postawić to stwierdzenie: „bluźnierstwo przeciwko Duchowi Świętemu jest niewybaczalne” obok wielu innych stwierdzeń, jak na przykład: „ktokolwiek uwierzy w Pana Jezusa będzie zbawiony” – a nie „ktokolwiek uwierzy, ale jeżeli nie dopuścił się paru innych rzeczy”.
Na przykład, Dzieje Apostolskie 16:31: „Uwierz w Pana Jezusa Chrystusa, a będziesz zbawiony”. Paweł nie zapytał strażnika: „A więc, czy kiedykolwiek bluźniłeś przeciwko Bożemu Duchowi?”. On po prostu powiedział: „Jeśli uwierzysz, będziesz zbawiony”. W Jana 6:40, Jezus powiedział: „I to jest wola tego, który mnie posłał, aby każdy, kto widzi Syna i wierzy w niego, miał życie wieczne, a ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym”.
Zawsze rozumiałem, że w bluźnierstwie przeciwko Duchowi Świętemu jest coś takiego (i Jezus chciał żebyśmy tak to rozumieli), co doprowadza daną osobę do punktu, w którym grzeszy w taki sposób, że nie ma ona pragnienia i nie jest w stanie pokutować i uwierzyć. To jest sposób, w jaki łączę te dwa stwierdzenia.
Łzy Ezawa
Przykładem tego jest Ezaw. W Hebrajczyków 12:17, jest napisane, „Wiecie przecież, że potem, gdy chciał odziedziczyć błogosławieństwo, został odrzucony. Nie znalazł bowiem miejsca na pokutę, choć ze łzami jej szukał”. Myślę, że wyrażenie „Nie znalazł miejsca na pokutę” oznacza, że on nie był w stanie tego zrobić. Nie mógł znaleźć miejsca w swoim sercu na autentyczną pokutę, „choć ze łzami jej szukał”.
A więc nie chodzi tu o to, że Ezaw pokutował i nie mógł znaleźć przebaczenia, ale że nie mógł znaleźć miejsca na pokutę. Doszedł w swoim sercu do takiej zatwardziałości wobec Boga, takiej miłości do świata – jego miska zupy w zamian za dziedzictwo. Tak bardzo kochał świat, że nie mógł przestać go kochać. Nie mógł odnaleźć autentycznej pokuty. I tak zginął. Jego łzy nie były łzami pokuty. To były łzy z powodu wyrzutów sumienia, że nie mógł pokutować.
Wyjaśnienie problemu
Pozwól, że zacytuję jednego z moich ulubionych komentatorów, Henrego Alforda, na temat niewybaczalnego grzechu bluźnierstwa przeciwko Duchowi Świętemu. Oto co powiedział: „To nie jest konkretny rodzaj grzechu, który jest tutaj potępiony” – tak jakby: o nie, czy ja popełniłem ten czyn? – „ale (on mówi) jest to określony czyn, który ukazuje grzeszny stan, a ten stan jest rozmyślną, zdecydowaną opozycją wobec obecnej mocy Ducha Świętego; a to, jak pokazują owoce, jest bluźnierstwem. To orzeczenie, w istocie, często pojawia się w Nowym Testamencie” (The New Testament for English Readers, 89). (koniec cytatu)
“Chrześcijanin nie może popełnić tego, co Jezus nazywa bluźnierstwem przeciwko Duchowi Świętemu”.
Oto kluczowe zdanie: jest to „stan rozmyślnej, zdecydowanej opozycji wobec obecnej mocy Ducha Świętego”. Następnie podaje on (jako jedno z tych miejsc w Nowym Testamencie) 1 Jana 5:16, gdzie jest napisane: „Jeśli ktoś widzi swego brata, który popełnia grzech nie na śmierć, niech się za niego modli, a Bóg da mu życie, to jest tym, którzy popełniają grzech nie na śmierć. Jest grzech na śmierć. Nie mówię, aby ktoś modlił się za to”.
Werset ten nie mówi o konkretnym rodzaju grzechu. Mówi o popełnianiu grzechu; o rodzaju rozmyślnej, zdecydowanej, zakorzenionej opozycji wobec Boga i Jego Ducha.
Bluźnierstwo przeciwko Duchowi Świętemu
A więc oto moje odpowiedzi na te dwa pytania:
Czy prawdziwy wierzący, którego zbawienie jest na wieki bezpieczne w Chrystusie, mimo to może być winny bluźnierstwa przeciwko Duchowi Świętemu? Nie. Ponieważ myślę, że bluźnierstwo Duchowi Świętemu oznacza, jak mówi Alford, rozmyślną, zdecydowaną opozycję wobec obecnej mocy Ducha Świętego. A chrześcijanin nie może popełnić tego rodzaju grzechu. U chrześcijanina grzech nie zakorzenia się z trwałą, zdeterminowaną, rozmyślną opozycją.
Chrześcijanie mogą popełnić różnego rodzaju grzechy, ale tym co cechuje chrześcijanina jest to, że grzech nie zakorzenia się u niego na długi okres czasu. On nienawidzi grzechu i pokutuje z niego. Źle się z nim czuje. Zwraca się do Boga o nowe przebaczenie. A więc nie, chrześcijanin nie może popełnić tego, co Jezus nazywa bluźnierstwem przeciwko Duchowi Świętemu.
Zasmucanie Ducha
Czy bluźnierstwo przeciwko Duchowi Świętemu jest tym samym, co zasmucanie Ducha Świętego? Nie. To nie jest to samo, i możesz dostrzec tę różnicę w Efezjan 4:29-31, gdzie Paweł mówi: „Żadne plugawe słowo niech nie wychodzi z waszych ust, lecz tylko dobre, dla zbudowania, aby przynosiło łaskę słuchającym. I nie zasmucajcie Bożego Ducha Świętego, którym jesteście zapieczętowani na dzień odkupienia. Wszelka gorycz i zapalczywość, gniew, wrzask i złorzeczenie niech zostaną usunięte spośród was wraz ze wszelką złośliwością”.
“Kiedy zasmucamy Ducha Świętego, to zasmucamy tego, który zapieczętował nas na dzień odkupienia”.
Paweł mówi, że kiedy zasmucamy Ducha Świętego, to zasmucamy tego, który zapieczętował nas na dzień odkupienia. To znaczy, że jednym tchem mówi on, że możesz go zasmucać i jednocześnie: „Jesteś bezpieczny. Jesteś zapieczętowany. On nie złamie tej pieczęci. Jesteś Jego i On cię zatrzyma aż do dnia odkupienia”.
Następną rzeczą, którą widzimy to wyszczególnienie tych rzeczy, które zasmucają Ducha. Tym, co Go zasmuca jest rozgoryczenie, gniew i złość wobec innych ludzi. To są rzeczy, które czynią chrześcijanie, i których żałują, i z powodu, których proszą o przebaczenie. I ta właśnie pokuta jest łaskawym dziełem Ducha Świętego, aby obudzić w Bożych dzieciach chęć pokuty, abyśmy wytrwali do dnia odkupienia.
Wykorzystano za zgodą DesiringGod.
