Subskrybuj, aby otrzymywać codzienne rozważania na e-mail.
Ci, którzy siali ze łzami, niech zbierają z radością! Kto wychodzi z płaczem, niosąc ziarno siewne, będzie wracał z radością, niosąc snopy swoje.
Psalm 126,5-6
Nie ma nic przykrego w sianiu ziarna. Wymaga nie więcej pracy niż zbieranie. Dni potrafią być piękne. Można mieć wielką nadzieję na plony.
Jednak ten psalm mówi o sianiu „ze łzami”. Mówi, że ktoś „wychodzi z płaczem, niosąc ziarno siewne”. Więc dlaczego płaczą?
Wydaje mi się, że powodem nie jest to, że sianie jest przykre, lub że jest ciężkie. Wydaje mi się, że powód nie ma nic wspólnego z sianiem. Sianie jest po prostu pracą, która musi być wykonana, nawet jeśli są w naszym życiu przyczyny, które sprawiają, że płaczemy.
Plony nie będą czekały, podczas gdy my żalimy się lub rozwiązujemy wszystkie nasze problemy. Jeśli mamy jeść następnej zimy, musimy wyjść na pole i siać ziarno, czy płaczemy, czy nie.
Jeśli tak zrobisz, obietnicą psalmu jest, że będziesz „zbierał z radością”. Będziesz „wracał z radością, niosąc snopy swoje”. Nie dlatego, że łzy siewu produkują radość zbioru, lecz dlatego, że sam siew produkuje zbiory i musisz to pamiętać, nawet wtedy, gdy twoje łzy kuszą cię, aby dać sobie spokój z sianiem.
Mamy tu więc lekcję, że gdy są do wykonania proste, jasne prace, a ty jesteś pełen smutku i łzy płyną z łatwością, idź wykonaj te prace ze łzami. Bądź realistyczny. Powiedz do swoich łez : „Łzy, rozumiem. Sprawiacie, że chcę zaniechać życia. Lecz jest pole do zasiania (naczynia do pozmywania, samochód do naprawienia, kazanie do napisania)”.
Następnie, powiedz, na podstawie słowa Bożego: „Łzy, wiem, że nie zostaniecie na zawsze. Sam fakt, że po prostu robię moją pracę (we łzach i wszystkim innym), ostatecznie przyniesie plony błogosławieństwa. Więc proszę bardzo, płyńcie, jeśli musicie. Lecz wierzę – choć jeszcze tego nie widzę i w pełni nie czuję – wierzę, że zwykła praca mego siania przyniesie snopy plonu. A moje łzy zostaną zamienione w radość”.
