Przeczytaj również część pierwszą serii artykułów Marcina Muchy “7 rezultatów usprawiedliwienia”: Pokój z Bogiem (cz. 1).
W poprzedniej części mówiłem o pierwszym z siedmiu rezultatów usprawiedliwienia z wiary, to jest o tym, że mamy pokój z Bogiem, który zapewniła nam zastępcza śmierć Pana Jezusa, która też była ofiarą przebłagalną za nasze grzechy, to znaczy ofiarą uciszającą Boży gniew przez wypełnienie wymagań sprawiedliwości Bożej wyrażonej w Zakonie. Rzymian 8,3:
Albowiem czego zakon nie mógł dokonać, w czym był słaby z powodu ciała, tego dokonał Bóg: przez zesłanie Syna swego w postaci grzesznego ciała, ofiarując je za grzech, potępił grzech w ciele, aby słuszne żądania zakonu wykonały się na nas, którzy nie według ciała postępujemy, lecz według Ducha.
Przez to widzimy, że Bóg, aby nam wybaczyć, nie pominął swojego prawa ani nie złamał Go, ale pozostał sprawiedliwy, wypełniając wszystkie wymagania tego prawa w naszym imieniu i w nasze miejsce, tak aby On był: „Sprawiedliwym i usprawiedliwiającym tego, który wierzy w Jezusa”.
W tym artkule chciałbym spojrzeć na drugi rezultat, mianowicie to, że otrzymaliśmy łaskę: “Dzięki któremu też mamy dostęp przez wiarę do tej łaski, w której stoimy (…)”.
łaska – χαριν (charin) od słowa: χάρις (charis) – być przychylnym w stosunku do kogoś, mieć łagodne nastawienie, być chętnym do dzielenia się dobrami; dobrowolnie, za darmo oddawać siebie dla kogoś, aby działać na jego korzyść.
Ten werset uczy nas, że otrzymaliśmy dostęp do łaski Bożej. Bóg ma do nas przychylne i łagodne nastawienie, On jest za nami i dla nas, On za darmo dał nam wszystko od siebie. Ideę tę wyraża bardzo dobitnie List do Rzymian 8,31-32: „Cóż tedy na to powiemy? Jeśli Bóg za nami, któż przeciwko nam? On, który nawet własnego Syna nie oszczędził, ale go za nas wszystkich wydał, jakżeby nie miał z nim darować nam wszystkiego?”. A mamy to dzięki Chrystusowi (dzięki – δι, z greckiego: przez; na rzecz, ze względu na Niego). Ze względu na Chrystusa i Jego dzieło mamy dostęp do łaski.
Mamy dostęp – προσαγωγηνεσχηκαμεν:
mamy – εσχηκαμεν (eschejkamen) od słowa ἔχω – tryb orzekający, czas teraźniejszy Perfect, strona czynna – oznacza to, że w przeszłości raz otrzymaliśmy dostęp, dzięki usprawiedliwieniu i, podobnie jak usprawiedliwienie, to nie jest proces, ale jednorazowy akt Boga, który dał nam to. Różnica jest taka, że czas Perfect podkreśla teraźniejszość i fakt, że my cały czas, ciągle, teraz mamy dostęp dokładnie tak samo, jak mieliśmy go w momencie kiedy uwierzyliśmy, i będziemy mieć.
dostęp – προσαγωγην (prosagogejn) – od słowa προσαγωγη – przyjść blisko- podkreśla osobistą, intymną relację. Słowo προσ występuje w Ewangelii Jana, gdzie jest napisane, że Pan Jezus był u Boga i wyraża tę bliską więź, którą oddaje też sformułowanie: „był na łonie Ojca”.
w której też stoimy – εστηκαμεν (estejkamen); od słowa ἵστημι (histejmi) – czasownik, tryb orzekający, czas Perfect – raz stanęliśmy i teraz ciągle stoimy – to słowo wyraża, że zostaliśmy postawieni i stoimy mocno i jesteśmy ugruntowani, stoimy zabezpieczeni od przewrócenia się czy zejścia.
Podsumowując, wierzący i usprawiedliwieni ludzie otrzymali w momencie zbawienia (i ciągle, niezmiennie i bezwarunkowo mają) gwarancję tego, że Ojciec jest przychylny w stosunku do nich i jest całkowicie za nimi. Nie ma już sędziowskiego gniewu nad nimi i mogą zbliżyć się do Niego jak dzieci do Ojca, „usiąść Mu na kolanach i rzucić się na szyję” w wymiarze duchowym.
Jest wiele sposobów przez jakie Bóg przejawił swoją łaskę dla wierzących. Powiem tylko o dwóch z nich, moim zdaniem najważniejszych:
1. Dar Ducha Świętego
Pan Jezus obiecał posłać Ducha Świętego dla tych, którzy w Niego uwierzą i uczynił to w dniu Pięćdziesiątnicy. Od tej pory każdy wierzący otrzymuje Ducha w momencie zbawienia: „A Piotr do nich: Upamiętajcie się i niechaj się każdy z was da ochrzcić w imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów waszych, a otrzymacie dar Ducha Świętego. Obietnica ta bowiem odnosi się do was i do dzieci waszych oraz do wszystkich, którzy są z dala, ilu ich Pan, Bóg nasz, powoła” (Dz.Ap. 2,38-39). Ewangelia Jana 14,16-17: „Ja prosić będę Ojca i da wam innego Pocieszyciela, aby był z wami na wieki -Ducha prawdy, którego świat przyjąć nie może, bo go nie widzi i nie zna; wy go znacie, bo przebywa wśród was i w was będzie”.
Duch Święty wykonuje kilka kluczowych dla naszego chrześcijańskiego życia funkcji:
Jest pieczęcią, którą Bóg wycisnął na nas, przez którą oznaczył nas Jako swoją własność, która już nie może zostać mu odebrana. Duch Święty pełni w nas tę funkcję od momentu, kiedy uwierzyliśmy Ewangelii aż do momentu „odkupienia własności Bożej”, tzn. momentu, kiedy nasze ciało doświadczy odkupienia od obecności grzechu i zostanie przemienione na podobieństwo uwielbionego ciała Pana. Rzymian 8,23: „A nie tylko ono, lecz i my sami, którzy posiadamy zaczątek Ducha, wzdychamy w sobie, oczekując synostwa, odkupienia ciała naszego”.
Jest zaczątkiem (rękojmią) naszego dziedzictwa. To znaczy, jest pierwszą częścią, jaką już otrzymaliśmy. Można powiedzieć „zaliczką”, która jest gwarancją otrzymania całej reszty.
On jest naszym wewnętrznym nauczycielem Słowa Bożego i wprowadza nas we wszelką prawdę, które jest tam wyłożona i uwielbia dzięki temu Chrystusa w naszych oczach. Jan. 16,13-14: „Lecz gdy przyjdzie On, Duch Prawdy, wprowadzi was we wszelką prawdę, bo nie sam od siebie mówić będzie, lecz cokolwiek usłyszy, mówić będzie, i to, co ma przyjść, wam oznajmi. On mnie uwielbi, gdyż z mego weźmie i wam oznajmi”. 1 Jana 2,20.27: „A wy macie namaszczenie od Świętego [Duch Święty] i wiecie wszystko. (…) Ale to namaszczenie, które od niego otrzymaliście, pozostaje w was i nie potrzebujecie, aby was ktoś uczył; lecz jak namaszczenie jego poucza was o wszystkim i jest prawdziwe, a nie jest kłamstwem, i jak was nauczyło, tak w nim trwajcie”.
On jest Duchem Usynowienia (Adopcji) – Rzymian 8,15-16: „Wszak nie wzięliście ducha niewoli, by znowu ulegać bojaźni, lecz wzięliście ducha synostwa, w którym wołamy: Abba, Ojcze! Ten to Duch świadczy wespół z duchem naszym, że dziećmi Bożymi jesteśmy”. On przez Słowo Boże świadczy nam, że jesteśmy dziećmi Bożymi i wywołuje w nas pragnienie relacji z Ojcem i modlitwy, wołania Abba – co znaczy „Mój Ojcze” – ma to bardzo osobisty, bliski wydźwięk.
On wstawia się za nami w naszych modlitwach, wołając do Ojca niewysłowionymi westchnieniami o rzeczach, o których nie wiemy, jak się modlić albo nawet nie wiemy, że powinniśmy się o nie modlić. Rzymian 8,26: „Podobnie i Duch wspiera nas w niemocy naszej; nie wiemy bowiem, o co się modlić, jak należy, ale sam Duch wstawia się za nami w niewysłowionych westchnieniach”.
On jest Duchem umartwienia grzechu. W Jego mocy możemy sprzeciwiać się pokusom i nie ulegać grzechowi, w ten sposób osłabiając go i zabijając. Rzymian 8,13: „Jeśli bowiem według ciała żyjecie, umrzecie; ale jeśli Duchem sprawy ciała umartwiacie, żyć będziecie”.
2. Arcykapłańska służba Jezusa
Chrystus jako nasz arcykapłan wypełnia również kilka ważnych dla nas funkcji:
- Oręduje za nami, ciągle reprezentując nas przed Ojcem, tak, że jesteśmy osłonięci Jego świętością i sprawiedliwością. Hebrajczyków 7,24-27: „Ale Ten sprawuje kapłaństwo nieprzechodnie, ponieważ trwa na wieki. Dlatego też może zbawić na zawsze tych, którzy przez niego przystępują do Boga, bo żyje zawsze, aby się wstawiać za nimi. Takiego to przystało nam mieć arcykapłana, świętego, niewinnego, nieskalanego, odłączonego od grzeszników i wywyższonego nad niebiosa; Który nie musi codziennie, jak inni arcykapłani, składać ofiar najpierw za własne grzechy, następnie za grzechy ludu; uczynił to bowiem raz na zawsze, gdy ofiarował samego siebie”.
- Jest naszym adwokatem, kiedy z powodu naszych grzechów i upadków szatan przychodzi i oskarża nas domagając się naszej śmierci i potępienia. 1 Jana 2,2: „….A jeśliby kto zgrzeszył, mamy orędownika [adwokata] u Ojca, Jezusa Chrystusa, który jest sprawiedliwy”. Nie wiemy jak to dokładnie wygląda, ale wiemy jedno: na Golgocie Chrystus wykonał nasze zbawienie i zmartwychwstał dla naszego usprawiedliwienia. Tym sposobem już wygrał naszą sprawę. Wszelkie zarzuty prokuratora – szatana – są bezskuteczne. Rzymian 8,34: „Któż będzie potępiał? Jezus Chrystus, który umarł, więcej, zmartwychwstał, który jest po prawicy Boga, Ten przecież wstawia się za nami”.
- Jego arcykapłańskiej służbie zawdzięczamy to, że jako wierzący nie stracimy wiary i nasza wiara będzie trwała aż do końca. Ewangelia Łukasza 22,31-32: „Szymonie, Szymonie, oto szatan wyprosił sobie, aby was przesiać jak pszenicę. Ja zaś prosiłem za tobą, aby nie ustała wiara twoja, a ty, gdy się kiedyś nawrócisz, utwierdzaj braci swoich”. A nawet jeśli upadniemy tak jak Piotr, zawsze wrócimy, bo On się za nas modli i nie możemy ostatecznie odpaść, nasza wiara nie może ustać.
- On daje nam łaskę i siłę do wytrwałego biegu w chrześcijańskim życiu. Daje siłę do opierania się pokusom i przechodzenia przez doświadczenia i trudności. Hebrajczyków 2,17-18: „Dlatego musiał we wszystkim upodobnić się do braci, aby mógł zostać miłosiernym i wiernym arcykapłanem przed Bogiem dla przebłagania go za grzechy ludu. A że sam przeszedł przez cierpienie i próby, może dopomóc tym, którzy przez próby przechodzą”. Hebrajczyków 4,14-16: „Mając więc wielkiego arcykapłana, który przeszedł przez niebiosa, Jezusa, Syna Bożego, trzymajmy się mocno wyznania. Nie mamy bowiem arcykapłana, który by nie mógł współczuć ze słabościami naszymi, lecz doświadczonego we wszystkim, podobnie jak my, z wyjątkiem grzechu. Przystąpmy tedy z ufną odwagą do tronu łaski, abyśmy dostąpili miłosierdzia i znaleźli łaskę ku pomocy w stosownej porze”. Możemy wytrwale biec w wyścigu, który jest przed nami, dlatego, że On już przebiegł tę trasę, wyznaczył tor. My teraz biegniemy Jego śladem, otrzymując od Niego wszystkie niebiańskie lekarstwa, i narzędzia do efektywnego biegu, tak abyśmy zdobyli nagrodę. Musimy patrzeć na Niego, kiedy wydaje się, że nie damy rady, nie mamy siły i zadanie nas przerosło. On jest sprawcą i dokończycielem naszej wiary!
Jest jeszcze trzeci wymiar łaski, jaka nam została okazana: wymiar przyszły. Mówi o naszej chwalebnej nadziei pochwycenia Kościoła, naszego spotkania z Panem i uwielbienia. O tym będę mówił w kolejnej części, jako trzeci rezultat usprawiedliwienia z wiary.
